Dit is de Volvo XC90 V8. Zoals het Volvo betaamd – en overigens ook past bij de clientèle van het merk – een ingetogen SUV voor het oog. Beschaafd, netjes en behalve het V8-embleem in de grill en achterop geen verdere opsmuk. Volvo koos voor het discrete. Je hoeft het niet direct te laten zien dat je een top-XC90 rijdt. En dus is ook het V8-geluid redelijk binnen de perken gehouden. Ja, als het rechterpedaal diep in het pluche drukt, laat de motor zich wel horen met een verslavende V8-grom – heel lekker gegrom zelfs – maar op een flinke kruissnelheid hoor je ‘m juist niet.
Met de introductie van deze V8 past Volvo voor het eerst in z’n bestaan een achtcilinder toe. En niet een die al bij een van de andere merken van de Ford Motor Company (waartoe Volvo ook behoort) in gebruik is, maar er werd gewoon een nieuwe ontwikkeld. Voor de specialistische kennis werd Yamaha ingeschakeld. Met een lijstje met wensen en eisen uit Zweden gingen de Japanners aan de slag. Volvo wilde per se een compacte V8 die dwars voor in de XC90 zou passen. Dat is meteen ook de reden waarom er niet binnen het concern werd gewinkeld, want voor Jaguar en Land Rover, bijvoorbeeld, is er een prachtige, moderne V8 beschikbaar. Maar die is niet overdwars in te passen.
Om zo’n compact blok te realiseren, moesten de technici enige trucs uit de kast halen. De gangbare blokhoek voor een V-motor van negentig graden werd verkleind naar zestig en de cilinders werden versprongen ten opzichte van elkaar geplaatst. Het blok heeft een inhoud van 4,4-liter en daarmee schopt de V8 het tot 315 pk vermogen en een koppel van 440 Nm.
Aan het blok is een zestrapsautomaat gekoppeld, die je naar wens ook zelf kunt bedienen. Da’s wel handig bij een afdaling in steil terrein. Overigens is deze V8 een van de schoonste op de markt, want hij voldoet onder meer aan de Euro 5-norm. En met een verbruik van 1 op 7,4 is hij niet eens zo’n extreme drinker.
De vierwielaandrijving van de XC90 V8 wijkt op één punt af van die van de andere uitvoeringen. De Haldex-koppeling is uitgebreid met Instant Traction, waardoor de achterwielen onmiddellijk van koppel worden voorzien bij het wegrijden, in plaats van een fractie van een wielslag later. De kans op wegzakken in rul terrein wordt zo verkleind.
De XC90 specifiek met de V8 is indrukwekkend. Om te beginnen is ‘ie snel. Hij schopt het in 7,3 s naar de honderd en dat is natuurlijk ongehoord voor een auto van dik 2.100 kg. De topsnelheid van de auto is afgeregeld op 210 km/h. Zou de fabriek banden monteren die geschikt zijn voor hogere snelheid, dan zou hij sneller kunnen. Als je het pedaal even tot de bodem intrapt, schiet de V8 vreselijk uit z’n slof en zet een enorm rauwe keel op. Maar lift het pedaal weer een beetje en hij zingt meteen een toontje lager. Voor inhaalmanoeuvres is het ook een fijne partner. Even gas bijgeven en je bent er voorbij voor je het weet. Bovendien is het stuurgedrag van de XC90 boven verwachting goed. Geen extreem overhellen in scherpe bochten zoals SUV zich kenmerken. Juist een goed en comfortabele machine.